#Wereldfilosofiedag: Waarom denken we dat stemmen werkt?

Vandaag is Wereld Filosofiedageen dag waarop naties hun betrokkenheid bij dit belangrijke onderwerp hernieuwen. Filosofie is belangrijk voor het NIMD omdat het ons niet alleen ideeën geeft over hoe we democratieën beter kunnen ondersteunen, maar ons ook de geheimen van politiek gedrag laat zien. Ter gelegenheid van Wereldfilosofiedag 2020 lichten we enkele filosofische ideeën toe over de belangrijkste democratische daad: stemmen.

STEMMEN komt in ontelbare vormen - van stembussen tot geïnkte vingers tot geschreeuw in een dorpshuis. Hoewel de methoden variëren, is er één ding consistent in alle gevallen: mensen zijn het er over het algemeen over eens dat samen beslissen een goede manier is om de samenleving vreedzaam te besturen. Maar dit is niet altijd het geval geweest, en daarom moeten we ons op Wereldfilosofiedag de volgende vraag stellen waarom?

Ongeacht je politieke voorkeur of anciënniteit, is het af en toe herzien van fundamentele concepten nuttig voor zelfreflectie en voor het verfijnen van je eigen ideeën over politiek en maatschappij. Als het over stemmen gaat, is een eenvoudige tweedeling om over na te denken of je denkt dat kiezers echt rationeel zijn of niet.

Je antwoord vertelt je misschien iets meer over waarom je de democratie steunt en hoe je kunt werken aan een betere democratie.

Dus kiezers zijn rationeel, toch?

Aan de ene kant zou je kunnen zeggen dat kiezers slimme mensen zijn die behoorlijk rationeel handelen. We zijn tenslotte slim genoeg om huishoudbudgetten te beheren, belastingaangifte te doen, creatief te zijn met kunst en muziek, enzovoort. Ik heb zelfs ooit bijna een Rubik's kubus voltooid.

Dus op de dag van de verkiezingen kunnen rationele actoren samenkomen, het beleid controleren en de regering kiezen die het best tegemoet komt aan hun behoeften. Democratisch gezinde mensen die deze visie delen zien stemmen als een slim idee omdat we het publiek hun wijsheid laten bundelen en samen laten kiezen.

Dit soort denken wordt vaak gegoten onder de term Theorie van de rationele keuze. De voorstanders beweren dat we het aan het werk kunnen zien bij moderne verkiezingen, waar partijen die worden gezien als de beste in het omgaan met de economie vaak een voorsprong hebben op de andere partijen. bovenhand in de peilingen. Bovendien plaatsen kiezers bij enquêtes kwesties als de economie en gezondheidszorg bovenaan hun prioriteitenlijsten subjectieve morele kwesties komen vaak op de tweede plaats. Het feit dat democratieën zoals de VS, het Verenigd Koninkrijk en Noorwegen zo welvarend lijken te zijn, wordt soms ook toegeschreven aan hun democratieën.

Waarom denken rationele keuzenkers dan dat het goed is om het publiek te laten stemmen? Omdat in plaats van één persoon, familie of groep te laten beslissen wie de leiding krijgt, we het rationele publiek aan het woord laten en de slimste, meest overtuigende kandidaat wint. De verkiezing omvat de verschillende perspectieven van het publiek en als resultaat krijgen we de beste leiders. Het feit dat het publiek samen heeft gekozen, betekent ook dat de kans groter is dat we de resultaten accepteren, zelfs als onze kant heeft verloren, en dat we vreedzame machtsoverdrachten zien.

Dus slimme mensen, goede regeringen, de samenleving gaat vooruit. Het klinkt allemaal nogal overtuigend, toch?

...Of zijn we minder rationeel dan dat?

Voordat je al dat vertrouwen in het stemmende publiek gaat stellen, is er een tweede kant aan deze medaille. Wat als kiezers niet rationeel? Moeten we hen überhaupt wel vertrouwen met de stemming?

Het is duidelijk dat pro-democratie maar anti-universeel kiesrecht zijn een beetje een non-starter is, dus laten we dat schrappen. Zelfs als je denkt dat kiezers niet helemaal rationeel handelen, is de kans groot dat je toch wilt dat ze gaan stemmen. Verkiezingen zorgen er niet alleen voor dat iedereen zich kan vinden in het systeem zodat de maatschappij kan blijven functioneren, maar ze bevorderen ook nationale gesprekken en bouwen bewegingen op die de basis leggen voor de toekomst. Dit betekent dat de perceptie van verkiezingen heel anders is dan die van rationele keuzetheoretici.

Als kiezers in feite irrationeel zijn, dan betekent dit dat er bij het nemen van een stembeslissing veel overwegingen een rol spelen. Misschien economisch, misschien sociaal, misschien zelfs door een persoonlijke afkeer van een kandidaat, of zelfs onverdraagzaamheid. Dat betekent dat verkiezingsresultaten meer zijn dan een kille berekening van het beleid en dat een fatsoenlijk stemsysteem de mening van de samenleving op een heel andere manier weergeeft - zelfs als kiezers niet allemaal rationeel zijn.

Daarom zijn verkiezingen de kans om enthousiasme op te bouwen achter bewegingen en voor dialoog om deze opkomende individuen en groepen samen te brengen in de geest van nationale vooruitgang. Natuurlijk kan er iemand komen die hitte en verdeeldheid gebruikt om een groot deel van de stemmen te winnen (zoals Trump's "Make America Great Again!" of de ultranationalistische Oostenrijkse Vrijheidspartij "meer moed voor Weens bloed"), maar positieve boodschappen zijn bijna altijd effectiever en de meeste mensen stemmen, als ze de keuze krijgen, niet op extremistische partijen.

Dit druist echter in tegen rationele keuze-ideeën, omdat het impliceert dat de perceptie van kiezers kan worden gemanipuleerd, en kiezers daarom irrationeel. Mensen handelen niet alleen op basis van informatie, ze handelen ook op basis van gevoelens - en moderne politici en marketeers hebben zich dit gerealiseerd. In normale consumentenmarketing blijkt dat emotionele boodschappen het beter doen dan boodschappen die onze rationele kant aanspreken. Bedrijven zijn er steeds meer op gebrand om te laten zien dat ze op één lijn zitten met onze eigen waarden in plaats van alleen maar producten te verkopen. Bij verkiezingen zien we emotionele slogans bovenaan de campagnedocumenten staan, in plaats van gedetailleerde beleidsverklaringen. Dit betekent dat de democratie kwetsbaar is voor degenen die bereid zijn de regels te buigen of te breken voor hun eigen gewin.

De emoties van kiezers kunnen dus worden misbruikt of gemanipuleerd, maar ze kunnen ook tot buitengewone dingen leiden. Een prijs die het waard is om te betalen om ons leven democratisch te houden? Of is dit een punt voor de demagogen?

Hoe dan ook, je bent een democraat

Hopelijk heb je nu de kans gehad om na te denken over waar jij zou staan in dit debat. Aan beide kanten zijn er valkuilen en we kunnen in feite verkiezingen beheren om een aantal van de risico's die door elke theorie naar voren worden gebracht te minimaliseren. Maar aan welke kant je ook staat, één ding wil ik je meegeven: deelname.

Of je nu denkt dat kiezers rationeel zijn of niet, in bijna alle democratieën is de participatie scheef omdat vrouwen en jongeren veel minder deelnemen aan de politiek dan mannen. Als we meer willen weten over of kiezers rationeel zijn of niet, moeten we ze eerst allemaal aan boord zien te krijgen. Er zijn nog steeds barrières - sociaal of economisch - die de politieke activiteit van deze groepen in de weg staan.

Laten we daarom hopen dat onze collectieve rationaliteit, of een krachtige nieuwe beweging, naar voren komt om deze mensen op te nemen in onze democratieën.