Paradoxen van de politiek: De vertrouwensparadox... of de Chatham House Rule-omgedraaid!

Blog door Jerome Scheltens, Adviseur Kennisontwikkeling NIMD

Om de Internationale Dag van de Democratie 2017 te vieren, lanceert NIMD onze nieuwe blog over politieke paradoxen. Door middel van deze reeks inzichten Knowledge Development Advisor onderzoekt hoe we in ons werk omgaan met paradoxen, tegenstrijdigheden of contra-intuïtieve manifestaties in de politiek.

Deze week organiseert de Universiteit Leiden in Nederland een internationaal colloquium over 'Democratische legitimiteit van staatsgeheimenom te onderzoeken wat politieke legitimiteit is. De deelnemers onderzoeken ook het onderwerp van informeel overleg achter gesloten deuren.

NIMD is aanwezig bij dit evenement en heeft met veel plezier geleerd en de mogelijkheid verkend om in de toekomst samen te werken met de aanwezige experts.

De levendige discussie tijdens het Colloquium over hoe representatie van invloed is op de rechtvaardiging van geheimhouding, zette me aan het denken over hoe wij, bij NIMD, omgaan met de concurrerende druk van de behoefte aan vertrouwelijkheid om een open dialoog te inspireren, en de behoefte aan transparantie.

In de internationale gemeenschap is de Chatham House-regel is een gerenommeerd instrument om informele vertrouwelijkheid en een sfeer voor open uitwisseling te creëren. De regel stelt dat informatie die tijdens vergaderingen is ontvangen, buiten die setting mag worden gedeeld, maar dat de identiteit van de persoon die de opmerking heeft gemaakt, niet mag worden onthuld.

De Chatham House-regel is zinvol in de internationale diplomatie, waar de uitwisseling van informatie van essentieel belang is, en houdt ook sterk verband met de bescherming van bronnen in de journalistiek.

Maar in Politiek werk van NIMD tijdens dialoogprocessen tussen de partijenWe gebruiken de Chatham House-regel over het algemeen niet.

In feite gebruiken we de 'omgekeerde Chatham House-regel'! Het is geen geheim wie wie ontmoet, maar we maken de inhoud van de gesprekken pas bekend als iedereen het erover eens is dat het publiekelijk gedeeld kan worden.

Dialoogprocessen zijn settings van open uitwisseling die bedoeld zijn om wederzijds begrip te vergroten. Hoewel een succesvolle dialoog die tot resultaten leidt nog steeds onderhandelingen inhoudt, kan het, als deze te vroeg beginnen tijdens een politiek proces, leiden tot een soort 'geven en nemen'-scenario, waarbij partijen hun aanvankelijke standpunten inruilen.

Dit leidt meestal tot kortstondige compromissen, en niet tot de duurzame consensus die NIMD in haar programma's nastreeft.

Om echte consensus te bereiken, moeten politici bereid zijn om hun ware belangen, diepere behoeften en mogelijke angsten te uiten.

Politieke partijen hebben de verantwoordelijkheid om de belangen van het volk te bundelen. Dit is niet hetzelfde als vertegenwoordiging. Partijen hebben het electorale mandaat om moeilijke keuzes te maken, waar sommige belanghebbenden of kiezers blij mee zullen zijn en andere teleurgesteld.

Politieke partijen verkeren dus in een toestand van permanent dilemma kraken. Als de media-aandacht of de parlementaire transparantie-eisen de hele tijd op hun schouders zouden rusten, zouden ze deze cruciale maar ondankbare taak niet op verantwoorde wijze kunnen vervullen.

Dus, net als Chatman House, gebruiken wij als facilitators van dialoogprocessen onze eigen tactieken om een veilige ruimte te creëren; een vertrouwelijke omgeving om het interpersoonlijke vertrouwen tussen concurrerende politici te vergroten en begrip tussen de partijen te creëren.

Maar partijen zijn publieke entiteiten, hoe zit het dan met transparantie en verantwoording? Goed punt. Vertrouwelijkheid mag niet leiden tot geheimzinnigheid en de behoefte aan overleg achter gesloten deuren mag nooit uitmonden in achterkamertjespolitiek.

Ons werk draait voor een groot deel om communicatiemanagement: we hebben duidelijke afspraken nodig tussen partijen over wie wat wanneer mag delen.

In NIMD's trainingsmodule voor vertegenwoordigers van politieke partijen over dialoog tussen de partijen (ontwikkeld samen met Internationale IDEA), werken we eraan om partijen te laten zien dat, hoewel dialoog vertrouwelijkheid vereist tijdens de vergadering om vertrouwen tussen de partijen is een zekere mate van transparantie over het dialoogproces en de inhoud van de discussies ook van cruciaal belang voor het versterken van de samenleving. vertrouwen in hun politici.

Tegengestelde middelen gebruiken om hetzelfde doel te bereiken: dit noemen we de vertrouwensparadox.